Krzesło, które składa się tylko z kilku części i śrubek. Na pozór bardzo proste i zwyczajne. Jednak tylko na pozór. Zazwyczaj stworzenie czegoś prostego i ponadczasowego wymaga długiej pracy i ogromnego doświadczenia. Tak też było w przypadku tej ikony designu. Czas na krzesło numer 14, od pewnego czasu nazywane krzesłem nr 214. Jakie tajemnice skrywa w sobie kultowa „czternastka” Thoneta?
Historia kultowej „czternastki”
Historia tego mebla sięga połowy XIX wieku. Michael Thonet był stolarzem, który wraz z rodziną przeprowadził się z Prus do Wiednia. Miał już na swoim koncie wiele lat doświadczenia obróbki mebli klejonych. Niestety jego projekty nie należały do najtańszych, przez co stracił swoją pierwszą fabrykę. Postanowił więc stworzyć krzesło, które będzie kosztować tyle, co butelka wina. I tak w 1859 roku Thonet projektuje krzesło numer 14, które nazwane zostaje „krzesłem wszystkich krzeseł”, a w 1867 na Wystawie Światowej w Paryżu zdobywa złoty medal. Nie był to zresztą jedyny nagradzany model krzesła Thoneta i jego synów, dzięki którym zyskał światową sławę. Ich przedsiębiorstwo „Bracia Thonet” miało kilka fabryk m.in. w Koryčanach na Morawach i w Bystricach pod Hostynem. Ta ostatnia działa zresztą do dziś i uważana jest za jedną z najstarszych fabryk tego typu na świecie. Jej lokalizacja nie jest przypadkowa. Otaczają ją lasy bukowe, które są głównym surowcem do produkcji krzeseł, co przyczyniło się też do ograniczenia kosztów. W związku ze zmieniającą się sytuacją gospodarczą i polityczną, w czasie I i II Wojny Światowej i w latach po nich, firma była przekształcana, kilkukrotnie zmieniła nazwę i wpadła w ręce okupanta. Zmiana ustrojów i granic, zmiany właścicieli konkretnych fabryk sprawiły, że znajdziemy kilku spadkobierców kultowego modelu. Thonetowskie krzesła, które dziś określane są nazwą model 214, mają w swojej ofercie takie marki jak czeski TON, niemiecki THONET, czy polskie fabryki FAMEG i PAGED.
Krzesło 214 – piękno prostoty
Wyjątkowość „czternastki” polega na połączeniu unikalnych właściwości plastycznych drewna bukowego z thonetowską technologią gięcia tego materiału. Cały proces bazuje na rozmiękczaniu drewna za pomocą gorącej wody lub pary. Mimo zaawansowanej technologii i automatyzacji, do dziś w procesie produkcji siła fizyczna człowieka i jego wyczucie są nieodłączny elementem. Namoczone i rozgrzane drewno staje się plastyczne i poddaje procesowi gięcia. Do wyschnięcia umieszcza się je w półokrągłych metalowych formach. Fakt, że krzesło składa się z zaledwie kilku elementów, pozwala na jego zapakowanie w płaskie pudełka, co znacznie obniża koszty magazynowania i transportu. Podobno z jednym metrze sześciennym mieści się aż 36 sztuk krzesła 214. Z pewnością przyczyniło się to do międzynarodowego sukcesu tego modelu. Jak podaje marka TON, zostało już sprzedanych ponad 80 milionów egzemplarzy. Krzesło dostępne jest w kilkudziesięciu wersjach kolorystycznych i w kilku wersjach wykończenia siedzenia — drewnianej, tapicerowanej i wykończonej plecionką wiedeńską. Powstały także wariacje na tego temat, które wyposażone są np. w podłokietniki lub węzeł na nodze.
Dziś niestety krzesło 214 nie kosztuje już równowartości butelki wina, ale mimo upływu lat cieszy się niesłabnącą popularnością i uznaniem. Warto też zwrócić uwagę na inne projekty marek z długą tradycją i kunsztem tej trudnej obróbki drewna, które nawiązują do linii kawiarnianego krzesła. Także nowsze projekty w ich wykonaniu zasługują na uwagę, ale o tym przeczytacie już w kolejnym wpisie, na który Was już serdecznie zapraszam.
Brak komentarzy